en de prijs die daarvoor betaald moet worden
Ik ben een Waterman. Als je in beginnersboek+jes over astrologie iets leest over dat teken van de dierenriem, dan kom je nogal eens het woord “humanitair” tegen. In werkelijkheid heeft het teken Waterman weinig te maken met liefdadigheid, het heeft veel meer te maken met belangstelling voor de werking van de menselijke geest. Met gewaarwording, met bewustzijn, met je af te vragen hoe de wereld in het groot in elkaar zit, en hoe mensen in elkaar zitten. Hoe ik in elkaar zit. Hoe de waarheid en de werkelijkheid in elkaar zit. Zelfgewaarwording en vervolgens er achter komen dat wat wij voor waarheid aannemen, vaak dingen zijn die ons door anderen zijn verteld. Het grappige aan Waterman, is dat ze zo eigenwijs zijn als wat, soms tot vermoeienis toe voor ouders die watermankinderen hebben: waar andere kinderen allergieën hebben voor suiker of koemelk, hebben watermankinderen een van nature ingeboren reactie die erg veel op een allergie lijkt, maar dan jegens autoriteit.
Ze willen per definitie zelf uitmaken hoe hun leven geleefd moet worden. Dat zijn de eerste en vaak nog kinderlijke verschijnselen van een heel bijzonder iets: van iets dat door de psycholoog Carl Jung individuatie genoemd werd. Individuatie is dat proces, waar mensen zich individualiseren UIT de verwachtingspatronen van andere mensen, en zichzelf worden, en soms zich Zelf worden. En precies dat is het geschenk van de astrologie, waar het teken Waterman heel sterk mee verbonden is, net als de planeet Uranus, die bij Waterman hoort. (En Uranus komt van het Griekse Oeranos, dat “hemel” betekent. )
Iedereen heeft altijd goede raad voor ons, de buurvrouw, onze vriend of vriendin, onze ouders, onze kennissen, de tijdschriften, de televisie, maar veel van die goede adviezen komen voort uit de ervaringswereld van een ander, en zijn niet noodzakelijkerwijze goed voor ons. Zoals er net zo veel astrologiën zijn als er astrologen zijn, zo zijn er net zo veel wegen naar de waarheid, net zo veel paden om te lopen, als er mensen zijn. Iedereen heeft het pad op zijn of haar eigen manier te lopen, zelfs te ontwikkelen. Dat wil niet zeggen dat we onverbonden en los van de rest van de mensheid hoeven te gaan (integendeel) , maar het betekent wel, dat weinig mensen ons in eerste instantie zullen vertellen wat goed is voor ons, maar veel vaker wat goed is voor henzelf. Mensen hebben verwachtingen van elkaar. Hadden ze dat maar niet, dan zou iedereen vrij zijn en zichzelf kunnen zijn. Als ik in het verwachtingspatroon van een ander moet leven, dan raakt die ander op een goede dag gedesillusioneerd, zoals de hele mensheid gedurende alle eeuwen collectief zo vaak gedesillusioneerd is, en verdriet heeft van het steeds maar weer gescheiden worden van andere mensen, tegen onze verwachtingen in. De grond van dit verwachtingsprobleem komt voort uit het feit dat wij als mensen de merkwaardige emotie hebben, dat we elkaar aardig vinden als we het met elkaar eens zijn. Of denken bevestiging nodig te hebben van een ander. Ik vind een boek “goed” als het mij bevestigt. Ik vind een boek waardeloos als ik het er niet mee eens ben. Het bevestigd worden door de buitenwereld in plaats van door je eigen innerlijke wereld, het geweten, het goddelijke in je zelf (een stapje verder) is inherent aan het feit dat wij als afhankelijk wezentje geboren worden. In de loop van het leven is dus individuatie nodig.
Nogmaals, dat is het eerste geschenk van astrologie: het is prachtig om aan de buitenkant opeens je eigen verhaal gesymboliseerd te zien, dat sterkt enorm. Ik sprak eens met een moeder over de toekomst van haar 16 jarige zoon. De horoscoop van haar zoon liet een militair-in- wording zien. De moeder, die uit dezelfde culturele achtergrond kwam als ik, uit de roerige zestiger jaren met andere woorden, de vredesbeweging ook en niks oorlog, had zo haar eigen, heel begrijpelijke, gevoelens over militairen. Ze schrok enorm toen ik haar vertelde waar de horoscoop van haar zoon op wees. Dat had ze niet verwacht (met andere woorden, ze had zo haar verwachtingen van haar zoon). Ze vertelde daarop dat hij al sinds zijn 5e jaar soldaat wilde worden. Toen ze van mij een heel objectief verhaal hoorde over de horoscoop van haar zoon, heeft ze zijn wensen voor het eerst serieus genomen, en het kind voelde zich voor het eerst van zijn leven erkend, gesterkt in wie hij was.
Het tweede geschenk dat astrologie je geeft, is het geschenk van tolerantie. Ook dat heeft te maken met het loslaten van verwachtingen van anderen, en er achter komen dat het heel natuurlijk is dat ik als Waterman anders reageer dan jij als Maagd of Steenbok. Het is zelfs juist dat we onszelf worden op een zo goed mogelijke manier. Iedereen heeft eigen bijdragen, en een eigen functie. Als jij goed bent in het optellen en aftrekken en ik goed ben in organiseren, dan is het verstandiger en helender als jij de sommen maakt en ik de organisatie ter hand neem. En dat ik niet verwacht dat jij het ene gaat doen, en jij niet verwacht dat ik het andere ga doen. Het leven wordt minder opgedeeld in goed en slecht, want goed voor de een is slecht voor de ander, en dat betekent dat we minder oordelen. Juist MINDER in hokjes gaan stoppen, en meer werkelijk waarnemen, en dat leidt weer tot helderheid en inzicht.
Het derde geschenk van de astrologie is dat het een taal is die je inderdaad een eind op weg helpt om de mysteriën van het leven te doorgronden. Het is een heel bekend gegeven, dat wij de waarheid nooit zullen zien, de werkelijkheid nooit zullen doorgronden, als we daarvoor niet de taal van de symbolen gaan gebruiken. Astrologie biedt een enorm rijke symbolentaal, die je de verbindingen tussen “het ene” en “het andere” laat zien, verbindingen, die met gewone logica niet gevonden kunnen worden. Dus astrologie maakt ook nog eens een verbinding, tussen heden en verleden, tussen het innerlijk en het uiterlijk, tussen de aarde en de hemel. Nu zijn er wel meer systemen die door middel van symbolen die verbinding tot stand brengen, maar het unieke van astrologie is, dat de symbolen ook IN DE TIJD geplaatst kunnen worden. We werken immers met symbolen die volgens een vastgesteld ritme komen en gaan. Astrologie brengt dus de verbinding met het leven IN TIJD EN RUIMTE, het hier en nu, onze dagelijkse concrete werkelijkheid, en het eeuwige, het tijdloze. En dat, zeg nu zelf, is heel bijzonder.
Maar wat is de prijs die je daarvoor moet betalen? De prijs is de prijs die bij alle individuatieprocessen hoort: in eerste instantie raak je een beetje vervreemd van je sociale omgeving. Je gaat namelijk een symbolische taal leren spreken, die weinig mensen spreken. En als jij de enige bent die Frans spreekt in een Engelse kolonie, dan zul je je ook vervreemd voelen van je wortels. Je vrienden veranderen, de mensen waarmee je vroeger dezelfde taal sprak, de buitenwereld, de kranten, de commentaren in de tijdschriften, verstaan je niet meer en omgekeerd. En de astrologie zal je nooit echt meer helemaal loslaten. Je wereldbeeld zal nooit meer helemaal hetzelfde zijn.
Gelukkig zijn er ook “supportgroepen” : de mensen met wie je samen een cursus volgt, het internet en de astrologische nieuwsgroepen of mailinglijsten, nieuwe vrienden op dit pad. Gelukkig hoef je geen Waterman te zijn om astrologie te bestuderen. Want we hebben allemaal het teken Waterman ergens in de horoscoop te staan, om niet te spreken van de planeet Uranus die er bij hoort. Waarschijnlijk is dat het eerste wat je leert in de astrologie: dat ons “sterrenbeeld” alleen niet zaligmakend is, en dat er nog veel meer symbolen in je horoscoop staan dan alleen dat dierenriemteken. Maar we hadden al eerder gezegd, (dat tijdschriften en dat met name horoscooprubrieken daarin) , de waarheid niet noodzakelijkerwijze zijn, ook al zijn er tegenwoordig zelfs erg leuke en betere rubrieken. We hadden al eerder gezegd dat het gaat om zelf nadenken, en niet meer alles aan te nemen wat de buitenwereld je vertelt, maar misschien een beeld te gaan krijgen van wat de binnenwereld je vertelt, en dat beeld te leren lezen: je geboorte horoscoop dus.
Reacties zijn gesloten.