Wanneer word je een astroloog?

Artikel voor e-mailcursisten

Eén van mijn astrologiecursisten vroeg mij, na 6 maanden astrologiestudie, of ze wel op weg was naar het juiste beroep of dat ze toch beter iets anders kon gaan doen. Wanneer word je eigenlijk een astroloog? Het valt niet mee daar iets over op papier te zetten, maar hierbij een poging voor alle (email-) cursisten.

Om te beginnen denk ik niet dat iemand het beroep van astroloog kiest, het beroep kiest jou. Van oudsher waren astrologen priesters, en was astrologie voor ingewijden. Maar wat wordt bedoeld met ingewijden? Dat zijn waarschijnlijk mensen die zichzelf kennen, eigenlijk mensen die het Zelf kennen. Ik denk dat het waar is, dat je een ander niet kunt helpen als je je zelf niet eerst kent cq als je Het Zelf niet eerst kent, —-alleen, dat geldt in werkelijkheid voor alle “helpende beroepen”. In dit opzicht denk ik vaak aan de verdeling die Jeff Green maakt van de wereld in zijn boek Pluto, (deel I), waarin hij stelt dat mensen door vele levens heen een bepaalde ontwikkeling mee maken:

1) eerst kom je bijna nieuw op de aarde en moet alles hier nog leren (net zo iets als dat je in dit leven nieuw op de aarde komt en een baby bent).

De indeling van Green is dat er in alle culturen en in alle tijden 5% mensenzielen zijn die praktisch voor het eerst op de wereld zijn – die hoeven nog geen verantwoordelijkheid te dragen en kunnen vol liefde, maar onbewust , de wereld in (bijv. sommige van de mensen die hun levenlang in een inrichting zijn of zo en geen verantwoordelijkheid hoeven te dragen) (Net als baby’s die zelf nog niets kunnen, als je aan ons zelf denkt)

2) dan ga je je in de wereld begeven en je daar een positie in verwerven.

Dat gaat met vallen en opstaan en na een heleboel levens, ken je de wereld misschien wel zo goed, dat je haar kunt leiden: politieke leiders hebben vaak al heel wat wereldse levens achter de rug en kennen het klappen van de zweep. Het zijn fasen waar je DOOR heen moet. Ik vergelijk het als ik het terugbreng naar één leven, met de fase van 20-29 jaar: de fase waarin je een wereldse carrière gaat maken. (Die mislukt dan uiteindelijk rond je 30e als alles goed is of anders gesteld: bevalt je dan niet meer).

Green stelt dat 70% van de mensen in deze fase zit, en ik denk dat 70% materiaal binnen in ons zelf ook ambitieus is en het in de wereld wil maken, zeker als je nog wat jonger bent, en die fasen moet je doorheen (je kunt ze niet overslaan), het is het dragen van verantwoordelijkheid in de wereld. (Overigens bestaat 70% van de aarde uit water, wat een interessante analogie is)

3) de volgende fase (ca 20%) zijn de mensen die individualiseren. Als je in die fase geboren wordt in een leven, kun je dat vergelijken met het geboren zijn met het gevoel het Zwarte Schaap van de familie te zijn, je doet alles anders (Uranus..) – maar tussen je 30e en 35e maak je ook dik kans in elk leven om stukjes individuatie door te maken, om ZELF na te denken , los van de status quo (ik denk dat astrologie in zijn geheel, omdat het sowieso onder Uranus valt) bij deze fase hoort.

4) de laatste fase is de spiritualiseringsfase, circa 5%, waarvan misschien 2% werkelijk Godgelijk worden, of op weg daartoe, Meester over zichzelf worden, of zoals Rudhyar het stelt, the Godhead in zich zelf hebben ontdekt en verwerkelijkt.

Dat geheel van ontwikkeling (of evolutie) kun je dus ook uitsmeren over je hele leven, maar je kunt je ook realiseren dat deze fasen in elke beroepsgroep optreden. 70% van de astrologen zal astrologie op status quo niveau beoefenen, en wil er “de wereld mee in”, heeft diploma’s nodig enzovoorts:-) Dat is niet het oorspronkelijke priesterschap natuurlijk…

En in onze eigen ontwikkeling in de astrologie zitten deze fasen ook:

1) als je er net mee kennis maakt, is er die ongelooflijke verwondering, het ontdekken van een Nieuwe Wereld!

2) dan is er de fase van een Diploma halen, het gaan Maken in die Astrologische Wereld, een naam gaan maken, artikelen schrijven, consulten gaan doen, weet ik wat , en bij verenigingen in de astrologie Belangrijke Posities gaan verwerven. In de Buitenwereld, met andere woorden.

3) vervolgens is er de Uranische fase en besluit je alles eens te doen op je eigen manier

4) en tot slot komt er mogelijk een spirituele fase en zie je dat de astrologie zelf een inwijdingsweg was. (En is er opnieuw de Ongelooflijke Verwondering, en het ontdekken van een nieuwe wereld, je bent gewoon weer terug bij Af:-) maar niet langer puur vanuit de behoeftenwereld, en niet langer onbewust).

Zoals ook in het “gewone” leven blijven er hordes mensen “steken” op dit ontwikkelingspad en gaan niet de innerlijke weg, de weg van de zoeker naar iets hogers, rond hun 29,6e levensjaar. Mogelijk omdat ze geen stappen mogen overslaan en in dit leven daadwerkelijk in die fase aan het werk moeten , in die wereldse fase. Er is geen oordeel over, het is geen kwestie van een lagere en een hogere fase, aan één kant natuurlijk wel, maar die fasen zitten in ons allemaal, en zo gauw je een fase overslaat, moet je dus weer terug om die fase te doen. (Neptunische mensen, Maan in Vissen mensen, hebben de neiging fase 2 over te slaan, en moeten dat gewoon weer inhalen, ook in dit leven en doen dat dan vaak pas bij de Neptunus-t-vierkant Neptunus transit). Toch is astrologie niet iets wat uit de aard der zaak hoort bij de Status Quo fase (vind ik zelf). Het hoort bij de individualiseringsfase, en dus zouden de normale reguleringswetten helemaal niet behoren te passen hierbij. (Vind ik zelf).

Maar desondanks: er zijn astrologen in alle lagen en op alle niveaus en dat zal wel de bedoeling zijn want ook in je astrologie beoefening moet je door al die fasen heen.

Als ik het heel praktisch houd: ik geloof niet dat het zo eenvoudig is om van astrologie je beroep te maken op zo’n manier dat je er ook je brood mee verdient.

Als je een succesvol astroloog wilt worden, denk ik dat dat pas gebeurt als je al het andere aan de kant zet in je leven, (dat geldt waarschijnlijk voor succes voor alle carrières) : je gaat eenpuntig om met je doel en verder niets. In het hele veld van dit soort freelance beroepen ben je bovendien erg afhankelijk van je consulten: daar verdient een astroloog zijn of haar brood mee. Maar een consultpraktijk groeit ongelooflijk langzaam. Advertenties werken helemaal niet, consulten groeien omdat mensen andere mensen naar jou toesturen omdat ze er iets aan hadden. Dus het heeft TIJD nodig (in mijn ervaring 14 jaar…, na 7 jaar de parttime praktijk, na 14 jaar de Volle Maanfase, oftewel de eventuele mogelijkheid het fulltime te doen). Lesgeven is het lucratiefst en dus doen mensen dat het snelste. Maar ik denk : lesgeven kan pas als je ook succesvolle consulten kunt geven, die twee dingen horen samen, het is je basismateriaal & de toetsing in de praktijk van je theorie of kennis.

Ik ken niet zo heel veel mensen in Nederland die volledig van de astrologie leven. Degenen die dat wel doen, schrijven erg veel artikelen voor tijdschriften (zonneteken-rubrieken) want dat soort artikelen zijn NOG lucratiever dan lesgeven.

De meeste mensen “doen het ernaast”. In de praktijk raad ik mensen aan om als je fulltime werkt, eerst parttime te gaan werken, het gewoon langzaam op te bouwen, en je verbonden te weten (of dat maar eens te gaan voelen) met de kosmos. Een mooi verhaal in deze: iemand onder de cursisten die inmiddels “afgestudeerd” is, en al met een parttime praktijk bezig is, maar zich nog hevig zorgen maakt over het pensioen en zo, had niet zo lang geleden een computercrash. Ze keek omhoog en zei: “God, als je wilt dat ik astroloog word, moet je me niet mijn computer afnemen!” . De telefoon ging …………

en God was meteen aan de telefoon. Dat wil zeggen: er belde iemand op die zei: “ik heb aan een prijsvraag meegedaan en maar zo een computer gewonnen! Maar… ik heb er al één, wil jij hem hebben? ” …….

Wereldse ambitie moet er eigenlijk uit, maar we zitten hier met de dualiteit dat als je beroepsastroloog wilt worden, je met het gegeven zit dat je ook moet kunnen bestaan en de gas-en elektrarekeningen moet kunnen betalen. En zo. Toch is het in werkelijkheid zo, dat als je geroepen bent, dat wel gebeurt. Maar misschien moet je keuzes maken. Je leven verandert compleet als je astroloog wordt. In feite werk je niet meer voor jezelf maar voor de mensheid, voor spirit, voor de kosmos, zo iets. En ook dat begint volgens mij pas goed bij de transit van Neptunus vierkant Neptunus. En voor die tijd en op dat pad word je gigantisch getest, dat is de inwijding. Maar als je maar stug volhoudt….. dan lukt het zeker! En alleen degenen die echt willen, die houden vanzelf stug vol! Belangstelling en een vonk in je hart voor de astrologie zijn volgens mij het allerbelangrijkste. En een open hart: want dat geldt voor alle helpende beroepen. Een hart vol wrok, haat, jaloezie en nijd, kan niet veel goeds uitrichten. Het vermogen van het hartchakra is genezende kracht. Een genezer, een astroloog, wie dan ook, met een hart wat dicht zit, zal altijd anderen willen verbeteren, een ander nooit accepteren voor wie die ander gewoon is, en kan dus niets uitrichten. Dan zijn het woorden, en alleen woorden. De verbinding tussen het hart en het woord moet er zijn. Dat groeit, naarmate je je zelf kent, je jezelf accepteert, je je zelf vergeeft. En de liefde gewoon voelt stromen: en dan stroomt je leven vanzelf de goede kant op, precies waar het werkelijk wezen wil, en als dat als astroloog is, is dat als astroloog!

Er zijn wel astrologen die het op ambitie doen, die het gewoon willen maken als astroloog en die dat lukt ook. (In de ogen van de wereld). Die het professioneel aanpakken. Of die anderen kopiëren omdat ze zelf niet creatief zijn. Maar ik vind het hart nu eenmaal het belangrijkste. Er zijn ook astrologen die zich specialiseren in financiële astrologie of bedrijfsadviezen, hetgeen zeker een goede mogelijkheid is om je brood te verdienen. Die wereld staat wat opener voor astrologie omdat het ze geen windeieren legt. Wat heel reëel is: je zou moeten kijken wat je HIERVOOR deed, want dat bepaalt gewoon hoe je de astrologie er aan toe gaat voegen (of dat wat je hiervoor deed ergens aan toe gaat voegen) , mensen die les geven, geven makkelijk in astrologie les, mensen die coach waren, of personeelswerk deden, kunnen de astrologie daaraan toevoegen, mensen die in de financieel-economische wereld werkzaam zijn, , kunnen astrologie daaraan toevoegen, en ik.. ik creëer een astrologiefabriek met een kunstzinnige website, grinnik…. want ik heb een training in het bedrijfsleven gehad in een fabriek toen ik begon met mijn astrologiestudie na mijn studie aan de kunstacademie:-) … oorspronkelijk had ik helemaal niet het plan om astroloog te worden, daar had ik ook geen voorbeelden van (ik had visioenen van mensen met puntmutsen op, echt waar, wel heel spannend, en ze wisten een geheim wat ik niet wist – dus ik wilde hun hun geheimen ontfutselen, de Waterman, die het vuur van de goden steelt…) en ik wilde weten hoe mensen in elkaar zaten, hoe ik zelf in elkaar zat, ook heel Watermanachtig dus. Ik wilde zoals ik het noemde “de kosmische code” ontcijferen.

Naast het pad richting beroepsastroloog, zijn er natuurlijk talrijke mensen die astrologie vinden en daarin hun antwoorden vinden, die daarmee een levensfilosofie opbouwen, en dan kun je astrologie vergelijkbaar stellen met filosofie. Kun je als filosoof van je filosofie bestaan? Of verrijkt het je bestaan? Het is hoe dan ook een wet van meden en perzen, dat zelfs in een overbevolkte wereld, er voor elke mensenziel ruimte is om zijn of haar eigen brood te verdienen. En wat je ook doet, al is het schoonmaakwerk, dat kun je nog doen vanuit een bepaalde filosofie, met liefde. Eigenlijk doet het er allemaal niet toe, wat je doet in het leven, als je dat wat je doet met heel je hart gaat doen. Er zijn dingen die iedereen moet doen die niet leuk zijn. De kunst is ze leuk te maken. Astrologie kan je leven ongelooflijk verrijken en.. tot slot: middelmatige astrologen zijn er zat, maar aan echt goede astrologen is er volgens mij altijd gebrek, dus word er gewoon één!